Idiota

„Książę Myszkin: Wiesz, że cię nie oszukuję, bo zawsze byłem z tobą szczery. Nigdy przed tobą nie kryłem, co o tym myślę i zawsze mówiłem, że przy tobie czeka ją zguba. I ciebie tez… może jeszcze gorsza niż ją. Przedtem ci już tłumaczyłem, że ja ją nie miłością kocham, lecz żałością. Przyszedłem cię uspokoić, ponieważ i ty jesteś mi drogi, Parfien, ja cię bardzo kocham. Parfien Rogożyn: Kiedy wstaniesz z miejsca, przejdziesz koło mnie, patrzę na ciebie i przyglądam się tobie. Kiedy cichnie szelest twojej sukni, we mnie serce zamiera, kiedy wyjdziesz z pokoju, przypominam sobie każde Twoje słówko, jakim głosem i co powiedziałaś; a całą tę noc o niczym nie myślałem, tylko słuchałem, jak oddychałaś przez sen i słyszałem, jak się dwa razy obróciłaś… Nastasja Filipowna: Bóg raczy wiedzieć co, we mnie żyje, zamiast mnie. Czytam to codziennie w dwojgu strasznych oczach, które stale patrzą na mnie, nawet wtedy, gdy ich przede mną nie ma. Zabiłabym go ze strachu… ale on mnie wcześniej zabije.”